எதற்கு இந்த மானிட பிறவி?

எதற்கு இந்த மானிட பிறவி?



நாயாய் அலையும் என் மனமே
நீ சேயாய் கிடந்தபோது
இருந்த மனமெங்கே?

அங்குமிங்கும் சுற்றிப் பார்த்தாய்
உன் அழகிய கண்களினாலே



அதை ரசித்து மகிழ்ந்தார் உன்னை
பெற்றோரும் மற்றோரும்

பேசத் தெரியாத உன் குரலின் மழலைக்
கேட்டு பலகாலம் பேசித் திரிந்தனர்
வெகுநாட்கள்

காலம் மாறியது.
நீ பேசாமல் கொஞ்சம் வாயை
மூடமாட்டாயா என்று அதட்டல்
போட்டது உன்னை சுற்றியிருந்த
அதே கூட்டம்.

குழந்தையாய் நீ இருந்தபோது உன்
முகத்தில் தவழ்ந்த அழகிய
புன்னகை எங்கே?

அதற்காக காத்திருந்து
கண்டு மகிழ்ந்த
சுற்றம் எங்கே?



அன்று உணவுக்காக அழுதாய்,




உடலை வருத்தும் பிணிகளால்
உண்டாகியவலிகளுக்காக  அழுதாய்

இன்றோ எதற்கெடுத்தாலும் அழுகிறாய்
அது ஏன் ?

இல்லையே என்று அழுகிறாய்
இருந்தும் அழுகிறாய்

உறவை நினைத்து அழுகிறாய்
பிரிவை  நினைத்து அழுகிறாய்



செய்த தவற்றை
நினைத்து அழுகிறாய்

யாராவது உன் மனதை
காயப்படுத்தினால் அழுகிறாய்.

ஆனால் இவைஅனைத்தும் நீ 
பிறருக்கு செய்தால் மட்டும் 
அழுவதில்லையே,அது ஏன் ?



உன் சுற்றத்திர்க்காக அழுகிறாய்
உன் நட்புக்காக அழுகிறாய்

உனக்காக நீ 
அழப்போவது எப்போது?

அலைகடலில் அடுத்தடுத்து 
அலைகள் வந்த வண்ண மிருக்கும்



அதுபோல்தான் மனம் என்னும் கடலில் 
எண்ணங்கள் என்னும் அலைகள்
வந்துகொண்டும் சென்றுகொண்டும்தான் 
இருக்கும் இந்த உடலில் மூச்சுக்  காற்று வந்து போய்க்கொண்டிருக்கும் வரை 

காற்றின் வேகத்தை பொறுத்து
அலைகளின் வேகமும் மாறுவதுபோல் 
இந்த உடலிலும் மூச்சு காற்றுள்ள வரை 
எண்ணங்களின் வேகமும் மாறும் 
என்பதை அறியாயோ?

மூச்சு நின்று போனால்
பேச்சும்  நின்றுபோகும்.

எண்ணங்களில் தெளிவிருந்தால் 
வாழ்வில் ஏற்றமுண்டு 

எதிர்காலம் என்று
ஒன்று உண்டு

வீணே அலைவதால் பயனொன்றுமில்லை
வீணர்களில் பேச்சைக் கேட்டு



மனம் அமைதியுற்றால் நம்மை படைத்த 
மகேசனை அறிந்து உய்யலாம்





மனம் அமைதியின்றி வாழ்ந்து
மண்டூகம்போல் காலன் என்னும்
பாம்புக்கு இரையாகி மண்ணுக்குள்
போவதற்கா இந்த கிடைத்தற்கரிய
மானிடப் பிறவியை அடைந்தோம் ?

pic-courtesy-google images.