கண்ணா மணிவண்ணா !

கண்ணா மணிவண்ணா !

கண்ணெதிரே நீ இருந்தும்
ஊனக் கண்ணால் காண இயலாது
தவித்தது பக்தர் குழாம்

அந்த தவிப்பை போக்கிடவே
ஆயர்பாடியில் கண்ணனாய்
வந்து அவதரித்தனையோ?

கள்ளமில்லா வெள்ளை உள்ளம்
கொண்டோரைதான் நான்
விரும்புவேன் என்று காட்டவே
வெண்ணிற வெண்ணையை
வேண்டும் மட்டும் உண்டு
களித்தனையோ?

உன்னை நினைத்தால் போதும்
ஐம்புலன் என்னும் நச்சுப்பாம்பு உன்
காலடியில் அடங்கி போன
காளியன் போல்  உன்னை துதிக்கும்

மலைபோல் துன்பம் வரினும்
நான் பக்தர்களை காப்பேன் என்பதை
காட்டும் வகையில் குன்றை குடையாய்
ஏந்தி ஆயர்பாடி மக்களையும்
மற்ற உயிர்களையும் காத்தனையோ?


பக்தர்களை காப்பாற்ற தீயவர்கள் மீதும்
கருணை காட்டி அவர்களை
திருத்த முயற்சி செய்தாய்
திருந்தாத அவர்களை பாரதப் போரில்
பூண்டோடு ஒழித்தாய் .

அஞ்ஞானம் அகன்றிடவே யோகங்களை
வகுத்து கொடுத்தாய்.ஸ்லோகங்களாய்
தொகுத்து கொடுத்தாய் கீதையாய்
பொழிந்தாய் இந்த மானுடம் உய்வுற

அனைவரையும் அன்பால் உன்பால்
ஈர்த்துக்கொண்டாய்
அடியவர்களை உன் பால்
சேர்த்துக்கொண்டாய்
கொடியவர்களை
அடியோடு அழித்தாய்.

எண்ணுவார் மனதில் எல்லாம்
ஒளிவீசும்  உன் அழகிய முகம் தோன்றும்

செவியில் உன் வேணுகானம்
இனிமையாய் கேட்கும் .

இகபர சுகமனைத்தும் இனிதே அமையும்

இவ்வுலகில் வாழும் காலமெல்லாம்
சொர்க்கமாகும்.

ஜெய் ஸ்ரீ கிருஷ்ணா.