இறக்கும்போது என்ன கொண்டு செல்கிறோம்?": (தொடர்ச்சி)

இறக்கும்போது என்ன கொண்டு செல்கிறோம்?": (தொடர்ச்சி)

ஸ்ரீராம். has left a new comment on your post "இறக்கும்போது என்ன கொண்டு செல்கிறோம்?": 

அருமை. மனைவியும் மகனும் இதயத்துக்குச் சொந்தமானவர்கள் என்ற வரி மட்டும் சேரவில்லை. உடலே என்னுடையதில்லை எனும்போது! மாயை அல்லது அவர்களும் வழிப்பயணத்தில் உடன் வந்தவர்கள் என்று சொல்லலாமோ..

நேற்று என்பது உடைந்த பானை. நாளை என்பது மதில் மேல் பூனை இன்று என்பதுதான் கையில் உள்ள வீணை என்பார் எனக்கு யோகா கற்றுக் கொடுத்த ஆசிரியர். (Present is the present given by God) பொதெமென்ற மனம் கொண்டவன்தான்  பெரிய பணக்காரன் என்பதை அன்னை தெரசா சொல்லியிருப்பதாக ஞாபகம்.

மனைவியும் மகனும் இதயத்திற்குச்  சொந்தமானவர்கள் என்ற வரிகள் மட்டும் சேரவில்லை என்று திரு ஸ்ரீராம் கருத்து தெரிவித்துள்ளார். 

அவரின் கருத்துக்கு இந்த எளியேனின் விளக்கம் 


ஒரு மனிதன் எல்லா பெண்களையும் விரும்புகிறான் 
அது காதலாகவோ, கவர்ச்சியாகவோ 
அல்லது ஏதாவதொரு பண்பாகவோ,
 அல்லது குணத்தாலோ  வெளிப்புறத்
 தோற்றத்தாலோ இருக்கலாம். 

அவர்களையெல்லாம் அவன் 
மனைவியாக ஏற்றுக்கொள்வது கிடையாது. 
அவன் இதயத்தில் எவள்  மீது 
காதல் அரும்புகிறதோ அவளைத்தான்
தன் வாழ்க்கை துணைவியாக 
ஏற்றுகொள்கிறான் என்பதே உண்மை.

 மற்றவர்களெல்லாம் அவன் மனதின் 
ஆசைகளைத் தீர்த்துக்கொள்ளத்தான்
பயன்படுகிறார்கள். 

அதுபோல்தான் அவன் மூலம் 
அந்த பெண்ணிற்கு பிறந்த மகன் மீது மட்டும்தான் 
அபரிமிதமான அன்பு/பாசம் வைக்கிறான்.
 மற்ற குழந்தைகள் மீது அல்ல 

அதனால்தான் மனைவியும் மகனும் 
இதயத்திற்குச்த்தான் சொந்தம் என்று 
இந்த கட்டுரையை ஆங்கிலத்தில் 
எழுதிய ஆசிரியர் இந்த உண்மையை 
வெளிப்படுத்தியுள்ளார் 
என்பது இவனின் அபிப்ராயம். 

அடுத்ததாக "போதுமென்ற மனமே பொன் செய்யும் மருந்து என்பது" 
தமிழ்நாட்டில் பலநூறு ஆண்டுகளாக நிலவி வரும் பொன்மொழி.
 இதற்கும் அன்னை தெரசாவிற்கும் 
எந்த சம்பந்தமும் கிடையாது என்பதை 
இவன் சுட்டிக் காட்ட விரும்புகிறான்.




பழமொழிகள் என்பது அரிய பெரிய கருத்துக்களை "சுருங்கச் சொல்லி விளங்க வைத்து நம் வாழ்வில் கடைப்பிடித்து வாழ்வாங்கு வாழ அறிவுறுத்துவது நம் தமிழ்மொழியில் உள்ள எண்ணற்ற சிறப்புகளில் ஒன்று.

அதனால்தான் முற்காலத்தில்  சிறுவர்களுக்கு 
அவைகளை பாடலாக இலவசமாக பயிற்றுவித்தார்கள் 

ஆயிரக்கணக்கில் ஏராளமான நன்னூல்கள் தமிழில் உள்ளன. 
அவைகளை படிப்பாரும் இல்லை பயிற்றுவிப்பாரும் இல்லை
ஆனால் கண்ட குப்பைகளை காசு கொடுத்து 
நம் மண்டையில் நிரப்பிக்கொண்டு
வாழ்நாள் முழுவதும்  அல்லல்படுகிறோம் 

அன்னை தமிழுக்கு 
ஏற்றம்தரும் நாள் என்று வருமோ?



முருகப்பெருமான் அருளியதெய்வத்  தமிழ் 
ஆழ்வார்களும்,,நாயன்மார்களும், திருவள்ளுவரும், மற்றும் ஆயிரமாயிரம் புலவர்கள் போற்றி புகழ்ந்து நூல்களை உலகத்திற்கு அருளித் தந்த தமிழ் இன்று தகுதி அற்றவர்களின் நாவில் சிக்கி படும் பாட்டைக்  காணும்போது உள்ளத்தில் வேதனை பொங்குகிறது. 


  நம் வாழ்வு உண்மையிலே சிறக்க வேண்டுமென்றால் 
அவள்தான் நம் அகக்கண்ணை அருள் கூர்ந்து திறக்கவேண்டும் 

அந்நாள்  விரைவில் மலர 
தமிழ் மீது பற்றுக்கொண்டோர் 
பிரார்த்தனை செய்வோமாக