தியாகராஜ சுவாமிகளின் சிந்தனைகள்(87)

தியாகராஜ சுவாமிகளின் 
சிந்தனைகள்(87)

ஸ்ரீ ரகுவர!
நகை தவழும் உன் திருமுகத்தைக் காண முடியாத 
என் துயரத்தை யறிந்து நீ என்னைக் காக்கலாகாதா ?









கீர்த்தனை(142)-நகுமோமு கநலேநி-நாசாலி தெலிசி
ராகம்-ஆபேரி(மேள-22)-தாளம்-ஆதி 

அற்புதமான ,ரம்மியமான கீர்த்தனை. 

இந்த கீர்த்தனையை கேட்டு
தலையசைக்காதவர்கள் உண்டா?

இந்த கீர்த்தனையை கேட்டு
உள்ளம் நெகிழாதவர்கள் உண்டா?

இந்த கீர்த்தனையை பாடாத,
இசைக்காத கலைஞர்கள் உண்டா?

ஆனால் எத்தனை பேருக்கு
இந்த கீர்த்தனையின் பொருள் புரியும்?

பொருள் அறிந்து
ரசித்தால் எப்படி இருக்கும்?

நகை தவழும் உன் திருமுகத்தைக் காண முடியாத
என்  துயரத்தை யறிந்து நீ என்னைக் காக்கலாகாதா ?

ஸ்ரீ ரகுவர!
கோவர்தனகிரியைத் தாங்கியவனே!




உனது பரிவாரங்கள் அனைவரும் கிரமமான
உபதேசம் செய்பவர்கள் அல்லரோ!
அவ்விதம் இருக்கமுடியாதே!

பட்சி ராஜனாகிய கருடன் உன் கட்டளைக்கிணங்கி
வேகமாகப் பறந்து வரவில்லையோ?

அல்லது விண்ணிற்கும் பூமிக்கும்
 வெகுதூரம் என்று சாதித்து விட்டானோ?

உலகையாளும் பரமாத்மனே!
நான் வேறு யாரிடம் முறையிடுவேன்?

விரோதம் பாராட்டாதே
நான் தாள மாட்டேன்
என்னை ஏற்றுக்கொள்.

இறை தரிசனம் தாமதமாகிய நிலையில்
சுவாமிகளின் உள்ளம் எவ்வாறு துடிக்கின்றது
என்பதற்கு சாட்சி இந்த கீர்த்தனை.

நமக்கும் இறைவனின் தரிசனத்திர்க்காக
ஏங்கி தவிக்கும் உணர்வு உண்டாக
அவனிடமே பிராத்திப்போமாக